Wie gebruikt het nog, wie weet überhaupt nog wat het is? Vroeger had iedereen er wel een in huis, zeer waarschijnlijk opgeborgen in de naaidoos. Ze worden nog wel gemaakt en verkocht en gebruikt, maar lang niet meer zo veel en intensief als 150 jaar geleden.
Ook de schoonmoeder van Leendert van der Lee, Aagje Sonneveld (1833-1916) had een houten stop ei in haar naaidoos. En gebruikten het handige houten naai gereedschap om gaten in kleding mee te repareren.
Het is niet met zekerheid te zeggen, maar waarschijnlijk had ze het stop ei al in haar uitzet ten tijden van haar huwelijk met Willem Treurniet in 1855.
Het stop ei van Aagje is in handen gekomen van haar jongste dochter Willemina Treurniet die gehuwd was met Leendert van der Lee. Op haar beurt heeft ze het stop ei doorgegeven aan haar schoondochter Maria Klazina van der Weide (1905-1987), de vrouw van hun jongste zoon Willem van der Lee. Maria Klazina heeft het op haar beurt weer doorgegeven aan een van haar kleindochters en wist er bij te vertellen dat ze nog goed wist dat het in de naaidoos van haar schoonmoeder Willemina lag.
De waarde van een stop ei zal nooit hoog geweest zijn, het was immers een praktisch en eenvoudig stuk gereedschap. Maar omdat we de geschiedenis er van kennen is het opeens een emotioneel waardevol erfstuk geworden. Een stop ei waar net als bij een Russische ei nog kleinere stop eitjes in zaten. Deze werden duidelijk minder vaak gebruikt. De laatste 30 jaar zit er ook een briefje in. Op dat briefje staan de namen van wie dit stop ei door de jaren heen is geweest.